Βασική ιδέα του σχεδιασμού αυτής της κατοικίας υπήρξε ο κατά μήκος διαχωρισμός της κάτοψης σε δύο ζώνες, σύμφωνα με τον προσανατολισμό του οικοπέδου κι εν συνεχεία του κτίσματος. Το ένα τμήμα, με προσανατολισμό στο βορρά, είναι αυτό που χωροθετούνται οι βοηθητικές χρήσεις, ενώ στο νότιο τμήμα, διατάσσονται οι κυρίως χώροι της κατοικίας. Οι δύο επιμήκεις όψεις ακολουθούν την ίδια λογική, κι έτσι η βορεινή όψη είναι κατά μεγάλο μέρος κλειστή με λίγα ανοίγματα, ενώ η νότια έχει πολλά και μεγάλων διαστάσεων ανοίγματα.
Εξάλλου, κεντρική ιδέα, είναι η διαμόρφωση μιας μεγάλης εσοχής, ενός είδους “αιθρίου”, στο κέντρο της κάτοψης. Το αίθριο, έχει σκοπό να “εισάγει” το εξωτερικό περιβάλλον στο εσωτερικό και να διευρύνει το βλέμμα του χρήστη μέσα στην κατοικία. Περιβάλλεται από τζαμαρίες στο ισόγειο, ενώ στον επάνω όροφο διαμορφώνεται λιακωτό. Λειτουργικά, το αίθριο αυτό, χωρίζει το σπίτι σε δύο ενότητες και κατά πλάτος. Η αυλή, διαμορφώνεται κι αυτή σύμφωνα με τον δεδομένο προσανατολισμό, με πέργκολες και κατάλληλη φύτευση.
Κατ’ απαίτηση των ιδιοκτητών, έχουν ενταχθεί παραδοσιακά χαρακτηριστικά στο κτίριο μέσω της επιλογής των υλικών, την διαμόρφωση των όψεων, αλλά και μέσω της λειτουργικής δομής της κατοικίας. Βασικότερο στοιχείο σε αυτή τη λογική, είναι ο λιθόκτιστος τοίχος που μάλιστα έχει γίνει χωρίς αρμό, ως ξερολιθιά, με κατάλληλη ωστόσο μόνωση εσωτερικά της λιθοδομής.
Η διώροφη κατοικία έχει έκταση 180 τ.μ., διαθέτει υπόγειο με χώρο στάθμευσης για 2 αυτοκίνητα και βοηθητικούς χώρους. Στο ισόγειο διατάσσονται ένας μεγάλος χώρος διημέρευσης με βεράντα και η κουζίνα, καθώς και βοηθητικό δωμάτιο και μικρό WC. Οι μεγάλες τζαμαρίες των διαμπερών αυτών χώρων, ανοιχτές αλλά και κλειστές, δημιουργούν μια αίσθηση ενότητας στο ισόγειο με τον έξω χώρο. Στον όροφο βρίσκονται τα παιδικά δωμάτια, που χωρίζονται με ένα κινούμενο ξύλινο πέτασμα- κούφωμα, έτσι ώστε, ανοιγόμενο, να δημιουργείται ένας διπλάσιος χώρος παιχνιδιού. Το βασικό υπνοδωμάτιο, επίσης διαμπερές, διαθέτει δικό του μπάνιο και γκαρνταρόμπα ικανών διαστάσεων. Βασικό στοιχείο του ορόφου είναι ο “διάδρομος”, στον οποίο διαμορφώνεται ένα φωτεινό λιακωτό και το γραφείο με τη βιβλιοθήκη και την ξύλινη σκάλα προς την ταράτσα. Ο χώρος αυτός χρησιμοποιείται ουσιαστικά ως δευτερεύον χώρος διημέρευσης, δίνοντας την δυνατότητα στους χρήστες για διαρκή -ας πούμε σχεδόν ποιητική- επαφή στην καθημερινότητά τους.
